Ана е чесна, Ана е добра мајка, добра сопруга. Ана е заљубена. Ама не во својот маж. Ана најмногу сака две нешта и за нив го дава ивотот – за љубовникот и за синот. Ана знае дека едното го исклучува другото… Возот тргна од Санкт Петербург и со сѐ поголема брзина јури кон станицата.

„Нашата Ана Каренина е една жена – всушност не е важно дали е жена или маж – еден човек што сака да биде среќен. Низ нејзиниот лик отвораме бројни врати и се занимаваме со тоа што всушност значи љубовта, колку човекот е спремен на жртва, колку е спремен да се победи себеси, своите стравови, за да ја пронајде смислата на своето постоење. Во тој случај Ана Каренина во нашата претстава е еден сложен систем; и таа, но и сите останати ликови – Каренин, Вронски, Левин, Кити – имаат некоја своја приказна, една борба. Така што оваа претстава покажува дека црното никогаш не е до крај црно, белото никогаш не до крај бело, дека всушност има многу нијанси внатре и дека всушност тоа е нашиот живот.“ – Дејан Пројковски

„Во љубовта нема повеќе или помалку“

„Сите среќни семејства наликуваат едно на друго, секое несреќно семејство е несреќно на свој начин“