Ова преосмислување на „Слугинките“ од Жан Жене се одвива низ 15 експериментални сцени кои ги спојуваат кореографијата, текстот и танцот. Приказната го истражува сложениот однос љубов-омраза помеѓу две слугинки, госпоѓа и господин. Заробени во циклуси на ропство и фантазија, слугинките копнеат по слобода, но остануваат врзани од своите желби и угнетувачката динамика на моќта.
Исто како и во животот, некои го користат своето страдање не како рана, туку како оружје, извртувајќи ја својата жртва во контрола, манипулирајќи, заплашувајќи – барајќи сочувство, а не покажувајќи никаква.
Во ова театарско огледало секој се одразува.
Некои ќе се препознаат себеси.
Други ќе погледнат настрана.
А некои ќе откријат дека нивниот стисок никогаш не бил толку силен како што замислувале.

Во ова театарско огледало, секој е одразен.
Како што границите помеѓу реалноста и илузијата исчезнуваат, нивниот бунт ги води кон неизбежен и трагичен заклучок.