ГЕА

Gaia

ErosAntEros

Италија

автор:
Давиде Сако, Агата Томшич

режија;
Давиде Сако

Играат:
Агата Томшич (со студенти на актерска игра 2-ра и 3-та год. на ФДУ)

Концепт: Давиде Сако, Агата Томшич
Драмтургија: Агата Томшич
Режија и дизајн на музика: Давиде Сако
Видео: Франческо Теде
Костимограф: Аријана Фантин
Шивач: Мања Бенеке, Марта Бенини
Светло: Марко Рабити
Организација: Вероника Арието
Комуникација: Франческа Мамбели

Продукција: Равена Фестивал, ЕросАнтЕрос – Полис театро
со резиденција La Chartreuse de Villeneuve lez Avignon – Centre national des écritures du spectacle, Masque Teatro, Ravenna Teatro
Поддршка: Министерство за култура на Италија, регионот Емилиа-Ромања, општина Равена
Во партнерство со: регионот Емилиа-Ромања, Regione Emilia Romagna Cultura d’Europa, фондација АТЕР
Покровителство: Амбасада на Италија во Скопје, Италијански институт за култура, Белград
Добиен проект на EFFEA (European Festivals Fund for Emerging Artists 2023, co-funded by the European Unioн)

Гea, исконската божица на неисцрпната моќ на творецот, божествената сила на Земјата и потеклото на самиот живот, е главниот лик на ова ново патување. Мајка на небото и морето, на ноќта и денот, таа е протагонистка на остра жалост, која го продолжува вокално-музичкото истражување на ЕросАнтЕрос, а во исто време влегува во однос со префинет видеоуред, кој ја поттикнува публиката да не остане рамнодушна кон минатото, сегашноста и иднината на нашиот единствен заеднички дом: Геа, Земјата. Според теоријата на Џејмс Лавлок од 1979 година, која ги револуционизира студиите за екологијата и животната средина, Земјата е Геа, единствен жив организам способен да се саморегулира и да реагира на сите оние нови и негативни фактори, кои ја нарушуваат нејзината природна рамнотежа.

На самиот почеток беше Хаос,
веднаш потоа настана и крупната Геа,
засекогаш безбеден дом за сите бесмртници.

– Хесиод, Теогонија –

времетраење:
65 мин.

јазик:
Италијански
* со превод на македонски јазик

учеството на МОТ 2023 е реализирано и со поддршка на:

сцена: МКЦ (сцена Фросина)